Davul Nedir ? Davul Hakkında Bilgi

Bu makalede davul hakkında bilgi yazısı paylaşacağız. Davulun üretim sürecinden tutun ki tarihçesine kadar hem detaylı olarak hem de kısaca, özet niteliğinde metinler bulabilirsiniz.

Davul, vurmalı çalgılar grubunun bir üyesidir ve bir grubun ritim bölümünün en önemli bileşeni olarak kabul edilir; temelde, omurga. Günümüzde birçok şekil ve ebatta onlarca farklı tipte varil vardır.

Davullar dünyanın en eski müzik aletidir ve davullardaki teknoloji yüzyıllar boyunca iyileşirken, davulun temel tasarımı neredeyse binlerce yıldır aynı kalmıştır.

Davul Hakkında Kısa Bilgi

Davul, gerilmiş bir zarın titreşimi ile ses üreten bir müzik aletidir. Kafa olarak bilinen zar, kabuk olarak bilinen içi boş bir gövdenin bir veya iki ucunu kaplar. Titreşimli bir membran vasıtasıyla ses üreten aletler aynı zamanda membranfonlar olarak da bilinir. Davullar, vurmalı çalgılar olarak bilinen daha büyük müzik aletleri kategorisinin bir parçasıdır. Zarflar dışındaki vurmalı çalgılar, idiofonlar olarak bilinir. Ziller ve ziller gibi iyofonlar, ekli bir zardan ziyade, cihazın titreşiminden ses çıkarır.

Davul Hakkında Detaylı Bilgi

Davullar çok çeşitli şekil ve boyutlarda bulunur. Kabuklar için iki temel şekil kaseler ve tüplerdir. Batı müziğindeki en bilinen kasap davulları timpani olarak da bilinen kettledrumlardır. Borulu tamburlar, konga tamburları gibi geniş olduklarından daha uzun veya genişlerinden daha kısa olabilir. Sığ davul olarak da bilinen kısa davul, Batı müziğinde kullanılan en yaygın boru davuludur. Sığ davullar trampet davul, tenor davul ve bas davul içerir. Borulu bir tambur, kabuğun rezonansa girmeyecek kadar sığ olması durumunda, bir çerçeve tamburu olarak bilinir. En bilinen çerçeve tipi tambur türüdür.

Davullar genellikle vurularak çalınır. Bongo davulları gibi bazı davullar, doğrudan elle vurularak çalınacak şekilde tasarlanmıştır. Modern Batı müziğinde çoğu davul, çırpıcı olarak bilinen çeşitli cihazlarla vurularak çalınacak şekilde tasarlanmıştır. Davul hakkında bilgi olarak, en bilinen tokmaklar, genellikle trampet gibi daha küçük davul çalmak için kullanılan tahta çubuklar ve bas davul gibi daha büyük davul çalmak için kullanılan dolgulu tahta tokmaklardır. Bazen tamburlara, farklı bir ses elde etmek için tel fırçalarla veya diğer çırpıcılarla vurulur.

Özellikle Batılı olmayan kültürlerde, bazı davullar, vurulmaktan başka şekillerde çalınır. Çıngıraklı tamburlar kabuk içinde topaklar veya kafaya tutturulmuş düğümlü kablolar içerir ve çalkalanarak çalınır. Sürtünme davulları ovularak oynanır. Bazı membranlı telefonlar, insan sesinden veya başka bir müzik aletinden gelen ses dalgalarıyla harekete geçen titreşimli membrana sahiptir. Bu cihazlar mirliton olarak bilinir. En tanıdık mirliton kazoo.

Davullar ya ayarlanabilir, bu sayede belirli bir not üretebilirler ya da söylenemezler. Batı müziğindeki çoğu davul çalınamaz. Batı müziğinde yaygın olarak kullanılan tek ayarlanabilir davullar timpanidir. Membranlardan daha da geniş bir çeşitlilikteki idiofonlar, bir ksilofon gibi ayarlanabilir, ya da çıngırak gibi kullanılamaz.

Davulun Tarihi hakkında bilgi

Vurmalı çalgılar tarih öncesi zamanlardan beri kullanılmıştır. En eski davullar oyuk ağaç gövdelerinin üzerine gerilmiş balık veya sürüngen derisinden oluşuyordu ve elleriyle çarpılmıştı. Bir süre sonra, vahşi ya da evcil memelilerin derileri, sopalarla vurulan daha büyük davulları yapmak için kullanıldı. Ağaç gövdelerinin yanı sıra, deriler ayrıca büyük davullar yapmak için çukurların üzerine ya da küçük davullar yapmak için tencere veya su kabakları üzerindeki açıklıkların üzerine açılan çukurların üzerine gerildi.

Kare davul, yaklaşık 5000 yıl önce Ortadoğu antik medeniyetleri tarafından kullanıldı . Daha sonra antik Yunanlılar ve Romalılar tarafından uyarlandılar. Romalılar ayrıca içi boş bir kabuğun her iki ucuna da gerilmiş kabukları olan borulu tamburlar kullandı. Roma'nın yıkılmasından sonra, Araplar tarafından kullanılmaya devam edilmesine rağmen , Batı Avrupa'da yaygın olarak kullanılmadı . Haçlı Seferleri Avrupalıları Arap kültürüyle temas ettirdi. Araplardan Avrupalılar tefleri (küçük bir kare tambur), naker'i (küçük bir kettledrum) ve taboru (küçük bir boru biçimli tambur) uyarladılar. Tabor, bir çıngırak sesi üretmek için kafaların birinden gerilmiş ince hayvan bağırsağından oluşan bir tuzak ile sık sık kullanılmıştır. Snare tabor, modern trampet davulunun atasıdır..

Orta Doğu'da uzun süredir kullanılan büyük su ısıtıcılar, onbeşinci yüzyılda davul hakkında bilgi sahibi olsunlar diye Batı Avrupa'ya tanıtıldı . Bu çalgılar, büyük bakır kazanların üzerine gerilmiş dana derisinden oluşuyordu ve askeri ve tören amaçlı kullanılıyordu. İlk olarak yedinci yüzyılın sonlarında orkestralarda kullanıldı.

Büyük bir tübüler tambur olan bas davul, Avrupa'da on sekizinci yüzyılın sonlarına kadar nadirdi. Trampet ve tenör tambur (trampete olarak bir şekilde daha büyük bir versiyonu, ama kıskaç olmadan) esas olarak, on dokuzuncu yüzyılın kadar askeri amaçlar için kullanılmıştır.

Timpani on dokuzuncu yüzyıl boyunca orkestra müziğinin önemli bir parçası oldu. 1880'lerde, timpani oyuncularının cihazın perdesini hızlıca değiştirmelerini ve daha karmaşık melodiler çalmalarını sağlayan cihazlar geliştirildi.

Davul yapımında önemli bir gelişme, davul üreticilerinin hayvan derisi yerine plastik kullanarak kafaları denemeye başladıkları 1950'lerde meydana geldi. Bazı davulcular, özellikle timpani oyuncuları, hayvan derileri ile yapılan kafaların sesini tercih etmelerine rağmen, plastik kafalar neredeyse tamamen geleneksel kafaların yerini aldı. Birkaç bireysel davul yapımcısı, bu tür bir ürünü tercih eden müzisyenler için hayvan derilerinden kafalar çıkarmaya devam ediyor.

Yirminci yüzyıl boyunca, orkestra ve popüler müzikte her çeşit vurmalı çalgılar önem kazanmıştır. Caz ve rock davulcusu gibi popüler müzisyenler tarafından kullanılan modern bir davul seti, genellikle bir ayak pedalı ile çalışan bir tokmak, bir trampet, çeşitli ebatlarda bir dizi davul ve bir zil seti ile vurulan bir bas davulundan oluşur.

Davulun Yapımı Hakkında Bilgi

1950'lerin sonlarına kadar davulun kafası neredeyse her zaman hayvan derisinden yapıldı. Modern kafalar şimdi neredeyse her zaman plastikten yapılmıştır. Genellikle bir tür polyester kullanılır. Poliesterler, çok sayıda küçük molekülün, bir ester grubu olarak bilinen bir kimyasal bağ kullanarak uzun bir zincire bağlandığı plastiklerdir . Tambur endüstrisinde kullanılan en yaygın polyester şekli, Mylar gibi ticari isimler altında temin edilebilen polietilen tereftalat olarak bilinir. Polietilen tereftalat neme, ısıya, güneş ışığına ve birçok kimyasal maddeye karşı güçlü ve dirençli olma avantajına sahiptir. Polietilen tereftalat , kimyasal bileşikler etilen glikol ve tereftalik asitten yapılır. Bu maddeler petrolden elde edilir

Bir tamburun kabuğu genellikle tahtadan yapılır. Yaygın olarak kullanılan ahşaplar akçaağaç, huş ağacı ve kavak içerir. Bazı varillerde metalden yapılmış bir kabuk vardır. Yaygın olarak kullanılan metaller arasında çelik, alüminyum, pirinç ve bronz bulunur. Bazen kabuk yapmak için sentetik malzemeler kullanılır. Bu malzemeler genellikle güçlü, sert plastiklerdir.

Tamburu bir arada tutan çeşitli donanım bileşenleri genellikle çelikten imal edilmiştir. Bazen pirinç veya alüminyum gibi başka metaller kullanılır. Bazı durumlarda, bu bileşenler tahtadan veya sert plastikten yapılır.

Tamburu davulcunun önünde tutmak için kullanılan standlar gibi isteğe bağlı bağlantılar genellikle çelik veya alüminyumdan yapılır. Bir bantta yürüyüş yaparken tamburu yerinde tutmak için kullanılan kayışlar genellikle deri, plastik veya kumaştan yapılır. Trampet trampetinin tablası, çelik, alüminyum, plastik veya hayvan bağırsağı gibi çeşitli malzemelerin ince iplerinden oluşur.

Davulun Üretim Süreci

Donanım bileşenlerini yapmak

1 Metal donanım bileşenleri, matkaplar ve tornalar gibi hassas metal işleme ekipmanı kullanılarak yapılır. Ahşap donanım bileşenleri, çeşitli kesme aletleri kullanılarak ahşap bloklardan oyulmuştur. Plastik donanım bileşenleri çoğu zaman enjeksiyonlu kalıplama olarak bilinen bir işlem kullanılarak yapılır. Bu işlem, plastiğin eriyene kadar ısıtılmasını, erimiş plastiğin istenen bileşenin şeklindeki bir kalıba enjekte edilmesini, plastiğin tekrar katı haline soğumasını, kalıbın açılmasını ve tamamlanmış bileşenin çıkarılmasını içerir.

Kafa yapma

2 Polietilen tereftalat, tereftalik asit (veya dimetil tereftalat gibi bir türev) etilen glikol ile birleştirilerek yapılır. Bu kimyasallar sıcak, sıvı plastik üretmek için ısıya maruz bırakılır. Sıvı bir katı oluşturmak için büyük bir metal silindir üzerinde soğutulur, daha sonra ince bir film üretmek için daha küçük metal silindirler arasında gerilir. Şeffaf veya opak olabilen birçok renkte filmler üretmek için çeşitli katkı maddeleri dahil edilebilir.

3 Polietilen tereftalat filmi, tambur üreticisine büyük rulolar halinde gönderilir. Tambur kafaları yapmak için uygun boyutlardaki daireler, hassas kesme aletleri kullanılarak filmden kesilir.

4 Plastik çemberin kenarı, bir ısıtma elemanı tarafından yumuşatılır ve çevrenin etrafında bir yaka oluşturmak için soğumaya bırakılır. Tasmanın içine çelik bir halka yerleştirilir ve tasmanın dışına bir alüminyum halka yerleştirilir. Halka daha sonra, plastik cildi gergin tutmaya yarayan borulu, güvenli bir metal çember üretmek için bir yuvarlama makinesinde kapatılır. Tamamlanan kafa montaj için gerekli olana kadar saklanır.

Kabuk yapma

5 Metal kabuklar, döküm (erimiş metalin kabuk şeklinde bir kalıba dökülmesi) ve işleme (metali matkaplar ve tornalar gibi çeşitli metal işleme makineleri ile şekillendirme) dahil olmak üzere çeşitli yöntemler kullanılarak yapılır. Plastik kabukları, enjeksiyonlu kalıplama kullanılarak yapılabilir.

6 Çoğu kabuk tahtadan yapılmıştır. Ahşap kabukları, kaplama olarak bilinen geniş, ince ahşap panellerden yapılır. Kaplama, büyük testerelerle keresteden kesilir ve kereste şirketinden davul üreticisine gönderilir.

7 Kaplama, bilgisayar kontrollü bir testere ile kabuğun yapılması için uygun boyutta kesilir. Kesilen kaplama parçaları boyuta göre sıralanır ve gerekli olana kadar kontrollü sıcaklık ve nem altında saklanır.

8 Uygun ebattaki kesim parçaları, bir tutkal presi boyunca hareket ettirilir. Bu cihaz, kaplamaya büyük metal silindirler arasından geçerken yapıştırıcı uygular. Kaplama parçaları daha sonra yaklaşık 7-9 kaplama katmanından oluşan bir silindir oluşturmak üzere bir araya getirilir. Haddelenmiş kaplama, istenen kabuğu elde etmek için uygun boyutta metal bir kalıba yerleştirilir.

9 Kalıp içindeki yapıştırılmış kaplama katmanlarına basınç uygulamak için çeşitli yöntemler mevcuttur. Kalıp içindeki bir torba basınç uygulamak için şişirilebilir. Basınç uygulamak için su veya yağ da kullanılabilir. Tutkal kendi başına yavaşça kurumaya bırakılabilir veya tutkalın hızlı bir şekilde kurutulması için bir elektrik akımı uygulanabilir.

10 Kabuk kalıptan çıkarılır. Daha sonra kenarı üzerinde 45 ° 'lik bir açı oluşturmak için hızla dönen bir bıçakla kesilir. Başka bir deyişle, kaplama katmanları biraz farklı yüksekliklerde kesilir, en içteki katman en kısa ve en dıştaki katman en uzun olandır. Bu eğimli kenar kafanın yerine oturmasını sağlar.

11 Kabuk, pürüzsüz bir yüzey oluşturmak için yüksek güçlü zımparalarla zımparalanır. Daha sonra lekelenir veya çeşitli renklerde ve desenlerde parlak, dekoratif plastik bir tabaka ile kaplanır. Lekelenirse, üzerine çeşitli renklerde ahşap leke püskürtülürken döndürülür. Leke daha sonra ultraviyole ışıkla hızlı bir şekilde kurutulur. Berrak, parlak bir son kat benzer şekilde uygulanır ve kurutulur.

Tamburun montajı

12 Donanım bileşenlerinin takılabilmesi için kabukta delik açmak için hassas matkaplar kullanılır. Kafasını yerinde tutan pabuçları kabuğa vidalarlar. Gergi çubukları olarak bilinen uzun, ince metal çubuklar kafayı çevreleyen alüminyum halkadan geçerek tırnaklara geçer. Baştaki gerginlik derecesi, gergi çubuklarını sıkan veya gevşeten bir davul anahtarı kullanılarak kontrol edilebilir.

13 Bir trampet için, trampetin yerine oturmasını sağlamak için küçük bir miktar kabuğun bir kenarı kesilerek başlarından birine temas eder. Trampet, sıkı tutulacak, trampet sesi üretecek veya boğulmamış olarak ses çıkarmayacak şekilde tutturulmuştur.

Paketleme ve nakliye

14 Tambur plastik bir torbaya yerleştirilir. Sonra, tamburun nakliye sırasında hareket etmesini önleyen sert ve hafif bir plastik olan, genişletilmiş polistiren köpük parçalarını içeren bir karton kutuya yerleştirilir. Kutular daha sonra müzisyenlere, müzik mağazalarına, orkestralara, bandolara ve diğer tüketicilere gönderilir.

Kalite Kontrol

Tambur üretiminin kalite kontrolündeki en önemli faktör çeşitli bileşenlerin büyüklüğü ve şeklidir. Davul hakkında bilgi ve kalite kontrol uzmanları tarafından Ahşap kaplama, birkaç katmanın bir silindir oluşturmak üzere bir araya gelmesi için kesin boyutta kesilmelidir. Plastik kafa ve yerinde tutan metal halkalar birbirine uygun şekilde oturmalıdır. Pabuçları ve diğer donanım bileşenleri, kabuğun uygun yerlerine açılan deliklere doğru bir şekilde yerleştirilmelidir.

Davulun Geleceği Ne Olur

1980'lerde elektronik davul makinelerinin (vurulduğunda sentezlenmiş bir ses üreten düz paneller) popüler müzikte geleneksel davulların yerini alabileceği görülüyordu. Yakında davul hakkında bilgi sahibi olan davulcuların geleneksel davul çalmayı tercih ettiği ortaya çıktı. Gelecekte, davulcunun geleneksel davul çalma deneyiminin keyfini çıkarmasına izin verirken sesin yeni yollarla manipüle edilmesini sağlamak için davullara küçük elektronik cihazlar eklenebilir.